मेरो ओछ्यान् बाट म हेर्छु ३ चराहरु टेलिफोन तारमा । एउटा उडी जान्छ । अनि अर्को । एउटा बाँकी, अनि त्यो नि गयो । मेरो टाईप् राईटर् चिहाने पत्थर अझैं । अनि म मात्र चरा हेर्दै । यतिकै तलाई थाहा दिएको, चिक्ने ।
नाङै घर को छेऊमा, आठ बजे बिहान, तिलको तेल घस्दै आफ्नो जीउमा, भगवान, के म यसमा झरीसके? एक ताका म लड्थे अँध्यारा गल्लीहरुमा एउटा हाँसो को लागि । अब म हाँसेको छैन। तेल छर्किन्छु र सोच्छु, कति वर्ष चाहियो मलाई? कति दिन? मेरो रगत माटि्एको छ र एउटा कालो स्वर्गदूत मेरो मस्तिष्क भित्र बस्छ । सब केहि चीज बाट बन्छन् र शून्यता मा जान्छन् । म बुझ्छु पतन शहरहरुको, देशहरु को । एउटा सानो प्लेन माथि बाट उड्छ । म मास्तिर हेर्छु, मास्तिर हेर्नुको अर्थ भए झैं । यो सत्य हो, आकाश कुहिई सक्यो: अब धेरै छैन हामी कसैका लागि ।
मिनी स्कर्टमा एउटी केटी मेरो झ्याल बाहिर बाईबल पढ्दै
आईतवार, म खाँदै छुँ भोगटे, चर्च उता रसिअन अर्थोडक्स पट्टि पश्चिम तिर ।
ऊ काली छे पूर्व तिर की, ठूला कैंला आँखाहरु बाईबल बाट माथि हेर्छन अनि तल । एउटा सानो रातो र कालो बाईबल, अनि पढ्दा उस्का खुट्टाहरु हल्लिँदै, हल्लिँदै, मन्द तालमा नाच्दैं बाईबल पढ्दैं …
लामा सुनौला कानका बालीहरु; दुईटा सुन कै बालाहरु दुबै हाथमा, अनि त्यो मिनी सुट हो, मलाई लाग्छ, जीँउलाई ट्याप्प समात्छ लुगाले, लुगा हलुका रङको, ऊ यता सर्छे अनि उता, लामा गँहुगोरा खुट्टाहरु घाम ताप्दै …
उस्को अस्तित्व बाट भाग्न सकिन्न न त छ त्यो इच्छा नै …
मेरो रेडिओमा सिम्फोनिक म्युजिक बज्दै छ जुन उस्ले सुन्न सक्दैन तर उस्का चालहरु मिल्छन ठ्याक्कै तालहरु सँग यो सिम्फोनीको …
ऊ काली छे, ऊ काली छे भगवानको बारे पढ्दैं । भगवान म हुँ ।
4 comments:
खसाई
नाङै घर को छेऊमा,
आठ बजे बिहान, तिलको तेल घस्दै
आफ्नो जीउमा, भगवान, के म यसमा
झरीसके?
एक ताका म लड्थे अँध्यारा गल्लीहरुमा
एउटा हाँसो को लागि ।
अब म हाँसेको छैन।
तेल छर्किन्छु र सोच्छु,
कति वर्ष चाहियो मलाई?
कति दिन?
मेरो रगत माटि्एको छ र एउटा कालो
स्वर्गदूत मेरो मस्तिष्क भित्र बस्छ ।
सब केहि चीज बाट बन्छन् र
शून्यता मा जान्छन् ।
म बुझ्छु पतन शहरहरुको, देशहरु
को ।
एउटा सानो प्लेन माथि बाट उड्छ ।
म मास्तिर हेर्छु, मास्तिर हेर्नुको
अर्थ भए झैं ।
यो सत्य हो, आकाश कुहिई सक्यो:
अब धेरै छैन हामी कसैका
लागि ।
मिनी स्कर्टमा एउटी केटी मेरो झ्याल बाहिर बाईबल पढ्दै
आईतवार, म खाँदै छुँ
भोगटे, चर्च उता रसिअन
अर्थोडक्स पट्टि
पश्चिम तिर ।
ऊ काली छे
पूर्व तिर की,
ठूला कैंला आँखाहरु बाईबल बाट माथि हेर्छन
अनि तल । एउटा सानो रातो र कालो
बाईबल, अनि पढ्दा
उस्का खुट्टाहरु हल्लिँदै, हल्लिँदै,
मन्द तालमा नाच्दैं
बाईबल पढ्दैं …
लामा सुनौला कानका बालीहरु;
दुईटा सुन कै बालाहरु दुबै हाथमा,
अनि त्यो मिनी सुट हो, मलाई लाग्छ,
जीँउलाई ट्याप्प समात्छ लुगाले,
लुगा हलुका रङको,
ऊ यता सर्छे अनि उता,
लामा गँहुगोरा खुट्टाहरु घाम ताप्दै …
उस्को अस्तित्व बाट भाग्न सकिन्न
न त छ त्यो इच्छा नै …
मेरो रेडिओमा सिम्फोनिक म्युजिक बज्दै छ
जुन उस्ले सुन्न सक्दैन
तर उस्का चालहरु मिल्छन
ठ्याक्कै तालहरु सँग
यो सिम्फोनीको …
ऊ काली छे, ऊ काली छे
भगवानको बारे पढ्दैं ।
भगवान म हुँ ।
कविताहरु पुग्दा हजारौंमा
कविताहरु पुग्दा हजारौंमा, तिमी
बुझ्छौं कि तिमीले रच्यौं धेरै
थोरै ।
wahh wahh whaahhhhhh
Post a Comment